ΑΛΗΤΕΙΑ ΚΑΙ ΘΡΑΣΟΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ

Το να σχολιάσει κανείς σήμερα τη πολιτική σκηνή είναι πολύ πιο δύσκολο από οποιαδήποτε άλλη περίοδο έχει περάσει η γενιά μας. Κάποτε υπήρχαν καλοί πολιτικοί, ιδεαλιστές, διεφθαρμένοι, αδιάφοροι και κάθε καρυδιάς καρύδι,το οποίο πάνω κάτω αντιπροσώπευε και μια εικόνα της κοινωνίας μας. Σήμερα υπάρχει μόνο μία διαφορά και αυτή δεν είναι μεταξύ τους αλλά μεταξύ εμάς του Λαού και αυτών! Δεν υπάρχει τίποτα κοινό μεταξύ μας παρ' όλο που θέλουν να φωνάζουν ακόμα πως είναι αντιπρόσωποι μας. Το ό,τι δεν υπάρχει τίποτα κοινό μπορεί να το καταλάβει ο καθένας μας χωρίς να είναι σπουδαγμένος, έξυπνος, μελετημενος κ.τ.λ. φτάνει να μπορεί ακόμα να σκεφτεί. Ο απλός πολίτης καθημερινά παλεύει και σκέφτεται πως:
Πρέπει να πληρωθώ για να πληρώσω τη ΔΕΗ για να έχουμε στο σπίτι ρεύμα,
Να...

Γράφει η συγγραφέας Ευανθία Μάγνη

πληρώσω το τηλέφωνο μου για να έχουμε μια τυπική επικοινωνία με την οικογένεια και το κόσμο,
Να βάλω βενζίνη για να πάω στις δουλειές μου,
Να πληρώσω τη δόση στο δάνειο ή το νοίκι για να έχω ακόμα ένα μέρος να μένω,
Να βάζω από αυτά αν μπορώ κάτι στην άκρη μήπως καταφέρω και πάω 4-5 μέρες το χρόνο κάπου κοντά να ξεχαστώ για λίγο,
Μη πάθω εν τω μεταξύ κάτι και σαπίσω σε κανένα διάδρομο δημοσίου 'κτηνιατρείου'.
Και άλλους καθημερινούς προβληματισμούς....

Ο πολιτικός σήμερα από τη μεριά του, δε σκέφτεται αν θα πληρωθεί τέλος του μήνα για τη ΔΕΗ του, γιατί είναι ο μόνος που σίγουρα θα πάρει τον παχουλό μισθό του και θα τον παίρνει για αρκετό καιρό ακόμα.

Δε σκέφτεται να πληρώσει το κινητό του μη του το κόψουν γιατί απλά δε το πλήρωσε πότε, είναι πληρωμένο από το κόμμα, όσο και αν έρθει ο λογαριασμός...

Όπως επίσης είναι πληρωμένες και οι βενζίνες του, και οπότε δεν παίρνει το αμάξι του χρησιμοποιεί όλα τα μέσα μεταφοράς δωρεάν γιατί είναι πολιτικός και όχι απλός πολίτης.

Εν συνέχεια, οπότε θέλει να πάει κάπου διακοπές, το κόμμα φροντίζει για αυτό και τον στέλνει δήθεν για υπόθεση του κράτους, Νέα Υόρκη, Μόσχα, Λονδίνο κτλ... Αν όχι το κόμμα, κάποιο λαμόγιο του επιχειρηματικού κόσμου θα τον 'εξυπηρετήσει' για μεταγενέστερη χάρη...

Όσο βέβαια για το αν πάθει πότε κάτι... αυτό δεν το σκέφτεται καν, γιατί αν γίνει, πάλι διακοπές θα πάει σε καμία σουίτα του Μετροπόλιταν ή του Υγεία με τα μεγαλύτερα ονόματα από πάνω του μη βήξει...

Κάπως έτσι με απλά παραδείγματα λοιπόν συνειδητοποιούμε πια πως μιλάμε για δύο διαφορετικούς κόσμους, που απλά πατάμε το ίδιο χώμα, βλέπουμε τον ίδιο ήλιο, αναπνέουμε τον ίδιο αέρα αλλά πέραν αυτών δεν υπάρχει τίποτα κοινό.

Η αλητεία και το θράσος που κρύβεται πίσω από το προσωπείο που έχει φορέσει ο καθένας τους, με περιτύλιγμα μια ακριβή γραβάτα δεν εκφράζει τον προβληματισμό και την αγανάκτηση του απλού καθημερινού ανθρώπου που συνεχώς τελευταία πνίγεται.

Παρέδωσαν το Λαό στα σκυλιά του κεφαλαίου της Ευρώπης και της Αμερικής, με εξευτελιστικούς όρους ηττημένου, χωρίς καν να προλάβει να παίξει μια παρτίδα... χωρίς καν να έχει δικαίωμα άρνησης και βούλησης.

Κλείνοντας, εύχομαι να δω μια μέρα το Λαό μας να χαμογελάσει όπως του αξίζει και οι λίγοι αυτοί που ευθύνονται για όλη αυτή τη κατάντια του Λαού μας, να τους γράψει η ιστορία στις μαύρες σελίδες της. «Όταν ένα μέρος του πληθυσμού βρίσκεται σε υπερβολικά χαμηλό βιοτικό επίπεδο, ενώ ένα άλλο ευημερεί πολύ, γίνονται εξεγέρσεις». Αυτή τη διαχρονική αλήθεια την είπε ο Αριστοτέλης στα «Πολιτικά».

www.psema.gr